Het witte briefpapier

Dat moeiteloos zich vullen zou

is als een spinsel

in haar hoofd gebleken.

Tanden staan gewapend

voor haar stem

de keel gevuld

als etter in een zweer

als peren

op de rand van gisting

gehuld in witte lakens

slapend op een fakirbed

klinken nog wat zinnen na

Halverwege

haar gebalde vuisten

steken woorden

vallen letters

in het zand.